هرچند ارتباط بین والدین و فرزندان امری بسیار شخصی و خصوصی است، نویسندگان کتاب معتقدند کسب مهارت‌های جدید، رفتار ما را با فرزندان و خودمان تغییر خواهد داد. چرا که زندگی نمایشنامه کوتاه و شسته‌رفته‌ای نیست که حفظ و سپس اجرا شود. نمایش زندگی واقعی که کودکان هر روز ما را با آن درگیر می‌کنند، به ما فرصت تمرین یا تفکر احتیاطی نمی‌دهد. روند زندگی و کار با کودکان نیروی زیادی مطالبه می‌کند و آن را به تحلیل می‌برد.

از این رو، نویسندگان کتاب می‌کوشند تا:

راهی بیابند تا انسان‌ها احساس خوبی درباره خود داشته باشند.
بدون عیب‌جویی و تهمت متقابل با دیگران زندگی کنیم.
راهی بیابند تا در برابر نیازهای کودکان‌مان و نیازهای خودمان با احترام رفتار کنیم.
مسیر تازه‌ای نشان دهند تا کودکان‌مان مسئول و دقیق بار بیایند و روش ارتباطی‌ای به دست بیاورند که بتوانند برای بقیه عمرشان استفاده کنند.